
Александр Сергеевич Пушкин
«Тураскаал»
Арат хөйнүң эрткен изи бүдүп читпес
Александрий баганадан бедик баштыг
Анаа кижи холу-биле кылып кагбаан,
Алдарлыг тураскаалым тургускан мен.
Амы бодум, эът бодум өлзүмзе-даа,
Алдар-адым күзелдиг чогаалымда,
Айның адаа чырык черниң кырынга
Артып калган чогаалчыга уттунмас мен.
Улуг Руська адым-сураам хадып үнер,
Улус-ла болганга – славяннар оглунга,
Амгы черлик диртир, сын чурттуг тунгуска,
Ак хову чурттуг калмыкка ададыр мен.
Уяранчыг чогаалымга кээргел ырлааш,
Уеланчыг кадыг өйде хостал чарлааш,
Улус-хөйге үе-шагда, кажан кезээде
Улуг аттыг, чаагай аттыг дидиртир мен.
С. Пюрбю очулдурган, 1937